Rozdział 23

Pojechałam do chłopców żeby poznali moją decyzję. Jechałam sama. Nie chciałam plątać głowy ani Roonie ani Katie. To wyłącznie mój problem. Katie pożyczyła mi samochód, żebym nie musiała ściskać się w autobusie.

Gdy dotarłam na ulicę chłopaków ogarnął mnie strach. Właściwie nie wiedziałam czego się boję. Może tego, że Niall lub Louis mnie znienawidzą. Nie przeżyłabym gdyby odwrócili się ode mnie. Byli dla mnie ważni.

Podjechałam pod ich dom. Serce zaczęło mi bić jak oszalałe i czułam jak adrenalina wpływa do moich żył. Ręce miałam zimne. Trzęsłam się na samą myśl, że będę musiała tam wejść i wszystko wyjaśnić. Ale zrobiłam to… Zapukałam, a gdy przede mną stanął Liam przywitałam go z uśmiechem i weszłam.

- Czemu jesteś sama? – Chłopak zwrócił się do mnie, gdy zamknął drzwi. Pokierował mnie ręką do salonu.

- Muszę porozmawiać z Louis’em – chłopak Roonie zawołał Louis’a, a potem poszedł do siebie. Przez chwilę wpatrywałam się w marchewkowego potworka. Nie wiedziałam co powiedzieć. To było trudne

- Muszę ci coś powiedzieć…

-… chcesz byśmy zostali przyjaciółmi prawda?- Nie pozwolił mi dokończyć

- Tak będzie lepiej. Wiesz… Niall jest dla mnie bardzo ważny, tak samo jak ty, ale to jego kocham..

-Rozumiem to! I nie mam ci tego za złe. Nie zmuszę cię do bycia ze mną-  poczułam ulgę. Louis to świetny chłopak. Na pewno kiedyś znajdzie dziewczynę, z którą będzie szczęśliwy.

Po naszej rozmowie do domu wrócił Niall. Przywitałam się z nim namiętnym pocałunkiem w usta. Dawno go nie widziałam. Stęskniłam się. On zapewne też. Zaprosił mnie do naszej ulubionej restauracji, a ja chętnie się zgodziłam.

***

-To co zamawiamy?- Niall wyrwał mnie z zamyślenia.

-Ja zamówię to co ty. Wiesz, że lubimy to samo- uśmiechnęłam się ukazując swe ząbki. Chłopak odwzajemnił uśmiech i zawołał kelnera.

-Po proszę dwa razy kurczaka z warzywami – skierował słowa do kelnera.

-Coś do picia?- Miałam odpowiedzieć ale…

-Czerwone wino- Niall bardzo dobrze wiedział, że kocham pić czerwone wino. Zawsze degustuję się nim przy jedzeniu.

- Porozmawiamy tak szczerze?- Usłyszałam głos mojego chłopaka, gdy kelner odszedł.

- Chyba cały czas rozmawiamy szczerze... Ale dobrze.

- Dlaczego sie nie odzywałaś przez te kilka dni?

-Ciekawski jesteś!- Nie wiedziałam czy powiedzieć prawdę. Ale chyba musiałam…

-Już tak mam, że muszę wiedzieć wszystko!- wyszczerzył się- To co, powiesz mi?

- Tak ale to skomplikowane- zaczęłam…- Gdy ostatnio u was byłyśmy Louis zabrał mnie do swojego pokoju..

- Tak pamiętam. Nie chciał mi powiedzieć po co to zrobił- zrobił kapryśną minkę

- No bo właściwie to…- popatrzył na mnie dziwnym wzrokiem- bo to było tak… On mnie lubi i tyle

- Ah… Domyśliłem się

-Naprawdę?

- Tak. Ale to przecież zrozumiałe, że mu się podobasz. Jesteś śliczna, zabawna, miła i po prostu świetna- jego słowa były bardzo urocze. Poczułam, że się rumienię. Dotknęłam swojego policzka, który od razu mnie poparzył.

- Czyli nie gniewasz się?- dopytywałam

-Nie! A dlaczego miałbym się gniewać? Ashley.. Jesteś dla mnie bardzo ważna i… i kocham Cię – poczułam motylki z brzuchu. Niall pierwszy raz powiedział, że mnie kocha. Dzięki tym słowom zrozumiałam, że to ten jedyny.

-Ja też Cie kocham- w tym momencie blondyn złapał mnie za rękę i delikatnie pocałował ją swoimi lekko drżącymi ustami. Poczułam łaskotki i zaśmiałam się pod nosem. Byłam szczęśliwa i wiedziałam, że nie mogę zepsuć uczucia, które łączyło mnie i Niall’a…

_______________________________________________________________

No i jest kolejny... Właściwie to chyba nic ciekawego sie nie wydarzyło. Chociaż trochę romantyczne jest :P Mi sie podoba w każdym razie i mam nadzieję, że wam również. 

Chciałabym, żeby pod rozdziałami było więcej komentarzy, więc... może mała reklama z waszej strony?? :P Odwdzięczę się :)